Door Kees de Graaf op 10 januari 2022

Fraai tiny house opgeleverd in Eelde: compact, duurzaam en betaalbaar

Een beetje verscholen achter de hoge heg langs de Esweg in Eelde is een bijzonder nieuw huis gereedgekomen. Het woonhuis van Annelot Wagenaar en haar zoon Thijn, gebouwd door het gespecialiseerde bouwbedrijf Modiq uit Tynaarlo. We zijn benieuwd naar haar ervaringen met deze bouwwijze.

De verhuizing van Annelot en Thijn is deze eerste week van januari in volle gang. Vandaag worden de bedden in elkaar gezet en kan er echt gewoond gaan worden in het donkergrijze tiny house. De laatste tijd verbleven ze in de garage van de ouders van Annelot, die even verderop wonen op de grote kavel langs de Esweg. Voor Annelot is de cirkel op een bijzondere manier weer rond met haar terugkeer naar de plek waar ze eerste 19 jaar van haar leven doorbracht. ’19 jaar heb ik hier gewoond, toen vertrok ik naar Groningen om te gaan studeren. Ik heb ook nog een paar jaar in het buitenland gewoond, eerst in Australië en Nieuw-Zeeland en later nog in Sri Lanka.’ Met de komst van zoon Thijn werd het tijd voor een groter huis en dat bouwde Annelot met haar toenmalige partner in de wijk Groote Veen in Eelde. ‘Geheel opgetrokken uit hout en riet, destijds een van de twee eerste huizen in dit nieuwe woongebied.’

Oververhit

Toen haar relatie stukliep, moest Annelot Wagenaar op zoek naar een nieuw onderkomen. ‘Dat viel niet mee. Ik ging in april 2020 om me heen kijken en toen was de woningmarkt al behoorlijk oververhit. Woningen werden fors overboden, een rijwoning in Groote Veen werd voor meer dan 330.000 euro verkocht. Dat zag er dus niet heel hoopvol uit. Totdat mijn ex met het idee kwam: waarom bouw je geen tiny house in de tuin van je ouders? Dat bleek uiteindelijk geen gekke gedachte.’ Wagenaar ging in gesprek met de gemeente Tynaarlo. ‘Met beleidsmedewerker Bernard Dijkstra en wethouder René Kraaijenbrink ben ik rond gaan lopen om de mogelijkheden te verkennen. Zelf had ik een plek wat meer naar achteren op de kavel op het oog maar vanuit de gemeente werd aangegeven dat het huis in de bebouwing langs de Esweg zou moeten staan. Ook dat bleek mogelijk, op de plek waar mijn ouders een voetbalveldje hadden.’

Toen er eenmaal zicht ontstond op een plek voor het kleine woonhuis informeerde zij ook de buren over het voorgenomen bouwinitiatief.

Praktisch alle buren reageerden positief.

Open plekken

De gemeente Tynaarlo bestempelde het plan als ‘pilot’ op het gebied van tiny houses. ‘Mijn plan paste in het open plekken-beleid van de gemeente, waarmee woningen binnen bestaande dorpsstructuren mogen worden toegevoegd. Ik heb ervoor gekozen om in eerste instantie een tijdelijke woonvergunning aan te vragen, hoewel permanent ook tot de mogelijkheden zou behoren.’ Tijdelijke huisvesting mag in Nederland inmiddels voor 15 jaar gerealiseerd worden dus voorlopig kan Annelot met haar nieuwe huis vooruit.

Nadat al vrij snel duidelijk werd dat de gemeente aan het initiatief wilde meewerken, kon de bouwer voor het huis gezocht worden. ‘Ik ging onder meer kijken in IJmuiden waar een buurtje met tiny houses is gerealiseerd. Ook lokaal heb ik om me heen gekeken. Tot ik via een tip van Frank van der Werf bij het modulaire bouwbedrijf Modiq in Tynaarlo terecht kwam. Wat bleek: ik kende eigenaar Hessel Wiekamp nog van vroeger uit Eelde!’ Wiekamp liet Wagenaar een huis met een veranda zien dat haar direct aansprak: ‘Met die veranda hebben we een buitenkamer erbij gekregen. Dat is voor mij het wonen in een tiny house: leven in de natuur.’ Modiq bouwt de woningen modulair en in dit geval leidde tot een ontwerp van 3,5 module met een totale oppervlakte van 52,5 m2. Wonen doen Annelot en Thijn aan de zuidkant, waar een groot panoramaraam is met prachtig uitzicht over de es, geslapen wordt er aan de kant van de Esweg.

Op den duur minder werken

Op 1 december werd de woning geplaatst op de betonnen stelconplaten die in de tuin waren neergelegd. ‘In de productiehal van Modiq op Vriezerbrug is het huis nagenoeg compleet afgebouwd; het hoefde hier alleen nog maar in elkaar te worden gezet.’ In de weken die volgden, werden de laatste puntjes op de i gezet en nu kan er dan verhuisd worden. Annelot en Thijn hebben er veel zin in. ‘Ik vind het echt het wonen van deze tijd. Meerdere generaties bij elkaar in de buurt die naar elkaar omzien. Betaalbaar wonen zodat ik niet krom hoef te liggen voor een hypotheek. Ik kan zelfs op den duur eventueel minder gaan werken omdat onze lasten zoveel lager zijn. En het huis is heel duurzaam: met de zonnepanelen die nog worden geplaatst, zijn we energieneutraal.’ De compacte maten van het huis maken het wel noodzakelijk om te ontspullen maar daar heeft Annelot geen moeite mee: ‘Thijn en ik hebben allebei een grote kast in onze slaapkamer, daar doen we het mee. En de keuken heeft veel bergruimte.’

Een lastig punt was nog wel de financiering: banken verstrekken in Nederland geen hypotheek voor een tijdelijke woning. ‘Gelukkig kon ik een hypotheek bij mijn familie krijgen.’ Het zijn deze en andere punten die Annelot onder meer via de Facebook-pagina van Tiny Houses Nederland onder de aandacht brengt. ‘Ik wil er zeker mijn steentje aan bijdragen dat deze manier van bouwen in Nederland navolging krijgt.’

Kees de Graaf

Kees de Graaf

Geboren in Vollenhove (op de rand van de Noordoostpolder). Middelbare school in Enkhuizen, studie sociale geografie aan de Universiteit van Amsterdam. Na verschillende banen bij onderzoeksbureaus en een bouwbedrijf in 2000 de overstap gemaakt naar het bestaan als zelfstandige. Niet veel later verhuisd van Amsterdam naar Zuidlaren. Vader van drie kinderen. Woont samen. Werkzaamheden: Vanaf

Meer over Kees de Graaf