Vijf jaar wethouder in Tynaarlo: de terugblik van Henk Berends

In het voorjaar van 2013 nam het hij stokje over van Henk Kosmeijer. Onlangs nam hij afscheid van de gemeente Tynaarlo, maar gelukkig niet van onze afdeling en de PvdA: Henk Berends. De Eeldenaar kijkt terug op zijn periode als wethouder, hoe heeft hij deze tijd ervaren?

Je trad in april 2013 aan, wat was dat voor tijd?

‘Het was direct een vuurdoop. Ik kwam in een college met Harm Assies, Martin Cremers en Hans de Graaf. Frank van Zuilen was nog burgemeester, maar dat zou niet lang duren. Na een paar weken werd bekend dat het dossier Heijerman openbaar zou worden gemaakt. Uiteindelijk leidde dat tot het vertrek van de burgemeester, waarbij ik als waarnemer werd aangesteld. Dat was een heftige tijd.’

Het geheel overziend, hoe kijk je daar op terug?

‘Het is goed dat ik het gedaan heb. De dingen waar ik het meest trots op ben: de verzelfstandiging van de zwembaden en het goed laten landen van de zorg. Dat waren ingewikkelde operaties. Toch heb ik besloten niet nog vier jaar door te willen gaan. Ik weet: dan ga ik me ik mezelf in de weg zitten. Na een aantal jaren heb ik een nieuwe uitdaging nodig, dat houdt me scherp.

In het werk van wethouder vond ik vooral het schakelen tussen verschillende niveaus interessant. Het ene moment zit je aan de keukentafel thuis bij iemand die wat minder mobiel is en jou als bestuurder toch graag wil spreken, het andere moment beslis je samen met 11 andere Drentse gemeenten over de aanbesteding van de jeugdzorg ter waarde van 128 miljoen euro. Daarnaast heb ik kennis mogen maken met heel veel mensen en ook bijzondere bijeenkomsten mogen bijwonen. Zoals de Nobelprijslezing van Ben Feringa in de Martinikerk in Groningen. Maar ook het mogen spreken bij de 4 mei-viering in onze gemeente – indrukwekkend.’

Zijn er ook minder leuke kanten aan dit werk?

‘De aanslag op het privé-leven is groot. Van zondagmiddag tot en met donderdagavond hoefde het gezin niet op mij te rekenen. Gelukkig gaven mijn vrouw en kinderen me alle ruimte, maar het blijft intensief. Het neemt je compleet in beslag. Daarom ben ik ook vaak even wat gaan zeilen, of even een rondje wandelen bij het Paterswoldse Meer. Je moet je ontspanning pakken.

Wat me ook is tegengevallen is hoe het lang soms kan duren om een bepaald plan te realiseren. Ik was als manager gewend om door te pakken. In de politiek kan het soms zo een half jaar duren voor een plan erdoor is bij de raad. Daarvan heb ik wel geleerd dat het ook goed kan zijn om af en toe even op je handen te gaan zitten. (lacht) Ik heb mijn natuurlijke ongeduld wat meer onder controle gekregen. Daarbij: de neiging – ook in Tynaarlo – is toch vaak ook van: leg het maar bij de gemeente neer, die lost het wel op. Soms moet een wethouder zich er bewust juist niet mee bemoeien. Wanneer pak je wel of niet je rol? Ik had die ervaring al enigszins vanuit mijn vorige werk maar het zou goed zijn wanneer nieuw aangetreden wethouders daar intensiever op gecoached worden.’

Wat vind je van de huidige politieke situatie in Tynaarlo?

‘Ik kijk nog wel naar de raadsvergaderingen en volg wat er gebeurt. Tegelijk neem ik ook bewust afstand. Van het huidige college heb ik nog geen beeld; de nieuwe coalitie heeft nog geen positie gekozen.’

Wat heeft de toekomst in petto?

‘Ik neem bewust de tijd om daarover na te denken. Terug naar organisatieadvies, een andere bestuurlijke rol, een vaste baan in een organisatie met een missie: ik weet het nog niet.’

Nog een slotboodschap voor de PvdA in Tynaarlo?

‘Ik ben niet weg voor de PvdA en onze afdeling. Dus we komen elkaar zeker weer tegen! Het gaat iedereen goed.’