De gemeenteraad van Tynaarlo wacht al jaren op een goede nota waarin het gemeentebestuur aangeeft hoe zij met het sociaal domein wil omgaan. Vorig jaar rond deze tijd werd het eerste werkstuk van het College van BenW als onvoldoende beoordeeld door de raad en teruggestuurd. Nu ligt er een tweede versie maar die is niet veel beter. De PvdA-fractie maakt zich grote zorgen: er ligt nog steeds geen goede basis voor het gemeentelijk beleid voor zorg en welzijn. Dit terwijl de problemen oplopen en de gemeente financieel in steeds zwaarder weer terecht komt.
Een jaar geleden stuurde gemeenteraad van Tynaarlo unaniem de ‘Kadernota Sociaal Domein’ terug naar de opstellers: het College van BenW. De kritiek was destijds niet mals: ‘Het voorliggende concept van de kadernota Sociaal Domein geeft de raad nog onvoldoende zicht op de doelen die de gemeente Tynaarlo wil bereiken, de kaders die voor die doelen gesteld moeten worden en op de kansen en bedreigingen die op de gemeente afkomen.
’Nu, een jaar later, ligt er een aangepaste nota die dinsdagavond 22 juni in de raad van Tynaarlo wordt besproken. PvdA-fractievoorzitter Koos Dijkstra las de nota en vindt niet dat er veel is verbeterd: ‘Waar de raad steeds vraagt om duidelijke keuzes en afbakeningen, is het college bezig met verbreden en veralgemeniseren. Concrete voorstellen zijn ver te zoeken. Die komen pas hierna, zo wordt ons voorgehouden, in een Uitvoeringsprogramma.
Zo schuift dit College de zaken steeds voor zich uit.’
En dat terwijl de kosten van de zorg in Tynaarlo steeds verder oplopen en de gemeente financieel op grote tekorten afstevent: ‘Door bouwkavels te verkopen, lukt het nu nog om de begroting te sluiten, maar feitelijk draait de gemeente met verlies.
Wij zien de bui al hangen: als dit college straks weg is, mag een nieuw gemeentebestuur met pijnlijke bezuinigingsvoorstellen komen. En dat alleen maar omdat de huidige wethouder Gopal haar opdracht maar steeds niet uitvoert.’ Voor de inwoners in Tynaarlo noemt Dijkstra dat een zeer ongewenste ontwikkeling: ‘Wij zien een steeds grotere tweedeling in onze samenleving, ook lokaal.
Er is een groep die alles prima voor elkaar heeft, maar ook een groep die de hulp van de gemeente goed kan gebruiken.
Deze mensen moeten van onze ondersteuning op aan kunnen en die loopt in de nabije toekomst steeds meer gevaar. Dat is uitermate zorgelijk.’